30 Αυγ 2008

Οι διανοούμενοι....!!

Aπό το βιβλίο του Kορνήλιου Kαστοριάδη «H άνοδος της ασημαντότητας» και από το ομότιτλο κεφάλαιο,συνεχίζω:
Mέχρι σήμερα η κατάσταση αυτή δεν έχει αλλάξει ως προς την ουσία της, αλλά, απλώς, ως προς την έκφρασή της. Mετά από την κατάρρευση των ολοκληρωτικών καθεστώτων και την κονιορτοποίηση του μαρξισμού-λενινισμού, οι δυτικοί διανοούμενοι στην πλειοψηφία τους περνούν τον καιρό τους εγκωμιάζοντας τα δυτικά καθεστώτα ως καθεστώτα «δημοκρατικά», ίσως όχι ιδανικά (δεν ξέρω ποιο είναι το ακριβές νόημα της έκφρασης αυτής), αλλά πάντως ως τα καλύτερα ανθρωπίνως εφικτά. Mας διαβεβαιώνουν, επίσης, ότι η οποιαδήποτε άσκηση κριτικής προς αυτές τις ψευδο-δημοκρατίες οδηγεί κατευθείαν στα Γκουλάγκ. Eτσι, λοιπόν, συνεχίζεται αυτή η χωρίς τέλος επανάληψη της κριτικής του ολοκληρωτισμού, μια κριτική που έρχεται με καθυστέρηση τριάντα, σαράντα, πενήντα, εξήντα, εβδομήντα ετών (πολλοί από τους σημερινούς «αντιολοκληρωτικούς» διανοούμενους στις αρχές της δεκαετίας του '70 ήταν ακόμη μαοϊκοί).
Ομως αυτή η στάση, δηλαδή η χωρίς τέλος επανάληψη της κριτικής του ολοκληρωτισμού, επιτρέπει να αποσιωπώνται τα φλέγοντα προβλήματα του παρόντος, που είναι: η αποσύνθεση των δυτικών κοινωνιών, η απάθεια, ο κυνισμός και η πολιτική διαφθορά, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η κατάσταση στις εξαθλιωμένες χώρες κ.λπ. Yπάρχει, επίσης, μία παραλλαγή της ίδιας ουσιαστικά στάσης: αποσύρεται κανείς στον πλαστικό πύργο του και εκεί ασχολείται με την πολύτιμη προσωπική του παραγωγή.
Πρέπει να σταματήσουμε να υπερ-εκτιμούμε και, ταυτοχρόνως, να υπο-τιμούμε το ρόλο των διανοουμένων. Yπήρξαν ασφαλώς διανοητές και συγγραφείς οι οποίοι έχουν ασκήσει τεράστια επιρροή στην Iστορία - όχι, εξάλλου, πάντα προς το καλύτερο. Ο Πλάτων χωρίς αμφιβολία είναι το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα, αφού ακόμη σήμερα όλος ο κόσμος, και χωρίς να το ξέρει, σκέφτεται με όρους πλατωνικούς. Ωστόσο, από τη στιγμή που κάποιος επιχειρεί να εκφραστεί για την κοινωνία, την ιστορία, τον κόσμο, το είναι, τότε, οπωσδήποτε, εισχωρεί στο πεδίο των κοινωνικοϊστορικών δυνάμεων. Kαι σ' αυτό το πεδίο μπορεί να παίξει ένα ρόλο του οποίου η σημασία κυμαίνεται από το απειροελάχιστο μέχρι το αξιοσημείωτο. Tο να θεωρήσουμε ότι ο ρόλος αυτός είναι «ρόλος εξουσίας», κατά τη γνώμη μου αποτελεί γλωσσική κατάχρηση"......

29 Αυγ 2008

H απουσία κριτικής σκέψης!

Aπό το βιβλίο του Kορνήλιου Kαστοριάδη «H άνοδος της ασημαντότητας»:
I. H απουσία κριτικής σκέψης.
H εργασία των διανοουμένων θα έπρεπε να είναι εργασία κριτικής. Kαι τέτοια ήταν συχνά στην Iστορία, όπως, παραδείγματος χάριν, κατά τη στιγμή της γέννησης της φιλοσοφίας στην αρχαία Eλλάδα. Tότε, οι φιλόσοφοι αμφισβητούν τις κατεστημένες συλλογικές παραστάσεις, αμφισβητούν τις ιδέες για τον κόσμο και τους θεούς, αμφισβητούν την ορθή τάξη της πολιτείας. Ομως, αρκετά γρήγορα, η στάση αυτή εκπίπτει, εκφυλίζεται. Οι διανοούμενοι εγκαταλείπουν τον κριτικό ρόλο τους. Tον προδίδουν. Mεταβάλλονται σε εκλογικευτές της πραγματικότητας και σε απολογητές της καθεστηκυΐας τάξης. Tο πιο ακραίο παράδειγμα αλλά, χωρίς αμφιβολία, το πιο χαρακτηριστικό- ακόμη και μόνο διότι ενσαρκώνει τη μοίρα και την κατάληξη της κληρονομημένης φιλοσοφίας - είναι ο Xέγκελ. Tελικά, ο Xέγκελ έφθασε να διακηρύσσει πως «ό,τι είναι ορθολογικό είναι πραγματικό και ό,τι είναι πραγματικό είναι ορθολογικό».
Στο δικό μας αιώνα έχουμε δύο κραυγαλέες περιπτώσεις αυτού του φαινομένου: στη Γερμανία, ο Xάιντεγκερ και η βαθιά του προσχώρηση, πέρα από τα γνωστά συμβάντα και την ανεκδοτολογία, στο «πνεύμα» του ναζισμού• στη Γαλλία, ο Zαν-Πολ Σαρτρ, ο οποίος δικαιολόγησε τουλάχιστον μετά το 1952 τα σταλινικά καθεστώτα και, όταν, τέλος πάντων, ξέκοψε με τον τρέχοντα κομμουνισμό, άρχισε να υποστηρίζει τον Φιντέλ Kάστρο, τον Mάο Tσε Tουγκ, κ.λπ......

25 Αυγ 2008

Αφήστε με να μείνω βλάκας...??

Γιατί επιμένετε να ρισκάρω; Αν θελήσω να πάψω να είμαι βλάκας πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι, δίχως όμως αυτό να με κάνει απαραίτητα έξυπνο. Είναι σαν να θέλω να πάω κάπου και να ξεκινήσω το περπάτημα. Αν δεν γνωρίζω ακριβώς την κατεύθυνση τότε θα πρέπει να κουραστώ εκτελώντας πάμπολες διαδρομές βαδίζοντας ως που να καταφέρω – αν ποτέ συμβεί αυτό και από καθαρή τύχη – να φτάσω στον προορισμό μου. Το πιθανότερο είναι να ξεβολευτώ από την ακινησία μου για να βρεθώ κάπου, όχι καλύτερα από εκεί που ήμουν. Αν δεν διακατέχομαι από μαζοχιστικά κίνητρα γιατί να υποβάλω τον εαυτό μου σε τέτοια δοκιμασία;
Εξάλλου η ακινησία της ύπαρξής μου έχει μεγάλη παρέα. Πολλούς ακόμη ανθρώπους που επέλεξαν την προφανή λογική του βολέματος. Κάποιες φορές κάποιος σηκώνεται και φεύγει επιβεβαιώνοντας την ορθότητα της επιλογής μας, καθώς τον βλέπουμε ολοένα και ποιο μόνο, να απομακρύνεται και να χάνεται από την γειτονιά της ησυχίας μας.
Ίσως να μην είμαι ευτυχισμένος, αλλά σίγουρα δεν είμαι δυστυχισμένος και αυτή είναι μια κατάκτηση για την οποία δεν αξίζει να ρισκάρω να χάσω, όταν γνωρίζω ότι τα ποσοστά βελτίωσης είναι μηδαμινά, πιθανότερο είναι να κερδίσω στεναχώρια παρά χαρά.
Τέλος είναι και οι παρενέργειες της απόπειρας να αρχίσω να σκέφτομαι. Η σημαντικότερη είναι ότι θα πρέπει να γίνω ειλικρινής. Απέναντι στους άλλους και απέναντι στον εαυτό μου. Και αυτή είναι η βασική αιτία απομόνωσης όλων όσων δοκιμάζουν να κάνουν κάτι τέτοιο. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε κάποιον που μας λέει τι πραγματικά σκέφτεται για εμάς. Είναι τεράστιο ταμπού, εξάλλου τόσα προβλήματα έχει ο κόσμος, με τα δικά μας θα ασχολούμαστε;
Ίσως όμως παρά τα τόσα αρνητικά σημεία που έχει μια τέτοια απόπειρα της ενεργοποίησης του εγκεφάλου μου, θα το δοκίμαζα – έτσι για πλάκα – αν δεν υπήρχε ο χειρότερος αποτρεπτικός παράγοντας: Αν ξεκινήσω δεν υπάρχει επιστροφή, δεν θα μπορέσω να γίνω ποτέ ο άνθρωπος που ήμουν και αυτή η μονιμότητα της επιλογής μου με καθηλώνει στην ηρεμία του κόσμου που τόσα χρόνια ζω και θα συνεχίσω να κάνω.

24 Αυγ 2008

Αν μπορείς να διαβάσεις αυτές τις σκέψεις...!

Αν σήμερα το πρωί σηκωθείς υγιής….. είσαι περισσότερο ευλογημένος από τους 1.000.000 ατυχείς που θα χάσουν τη ζωή τους αυτήν την εβδομάδα.

Αν δεν έχεις ζήσει ποτέ σου πόλεμο, τη μοναξιά της φυλακής, την αγωνία των βασανιστηρίων, την αγωνία της πείνας – είσαι σίγουρα πιο τυχερός από 500.000.000 κατοίκους του πλανήτη μας.

Αν μπορείς να πας και να εκπληρώσεις ελεύθερα τα θρησκευτικά σου καθήκοντα, χωρίς το φόβο να ενοχληθείς, να συλληφθείς, να βασανιστείς η ακόμα και να θανατωθείς … είσαι πιο ευλογημένος από 3.000.000.000 (ναι δις) άλλους ανθρώπους.

Αν έχεις φαΐ στο ψυγείο, ρούχα να φορέσεις, μια στέγη και μέρος να κοιμηθείς …. Είσαι πλουσιότερος από το 75% του κόσμου.

Αν έχεις λεφτά στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου, η μερικά ψηλά σε κάποιο μέρος του σπιτιού σου…ανήκεις στο 8% του πληθυσμού.

Αν οι γονείς σου είναι ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι τότε είσαι από τα πολύ σπάνια είδη του πλανήτη μας.

Αν μπορείς να διαβάσεις αυτές τις σκέψεις, τότε είσαι διπλά ευλογημένος, γιατί 2.000.000.000 (δις) ανθρώπων δεν μπορούν να διαβάσουν καθόλου

23 Αυγ 2008

Αποδοχή - ανεκτικότητα - κατανόηση!

Μερικά ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία!
Αν μπορούσαμε τον πληθυσμό της γης να τον περιορίσουμε σε ένα χωριό 100 κατοίκων και να κρατήσουμε τις αναλογίες που υπάρχουν, θα είχαμε :

57 Ασιάτες
21 Ευρωπαίους
14 Από το Δυτικό ημισφαίριο, βόρειο και νότιο μαζί
8 Αφρικανούς

52 θα ήταν γυναίκες
48 θα ήταν άντρες

70 θα ήταν μη λευκοί
30 θα ήταν λευκοί

70 θα ήταν μη Χριστιανοί
30 θα ήταν Χριστιανοί

89 θα ήταν ετερόφυλοι
11 θα ήταν ομοφυλόφιλοι

6 άτομα θα κατείχαν το 59% του πλούτου και αυτοί θα ήταν από την Βόρεια Αμερική

80 θα ζούσαν σε υποβαθμισμένες κατοικίες
70 θα ήταν αναλφάβητοι
50 θα υπέφεραν από υποσιτισμό
1 θα ήταν κοντά στον θάνατο
1 θα ήταν κοντά στη γέννηση
1 θα είχε ακαδημαϊκή μόρφωση
1 θα είχε Η/Υ

Αν δούμε τον κόσμο μας από μία τέτοια οπτική γωνία, σε μια τέτοια μικρογραφία, η ανάγκη να υπάρχει αποδοχή, ανεκτικότητα, κατανόηση και αγωγή είναι περισσότερο από απαραίτητη.
Από: busy bee

21 Αυγ 2008

Αλίμονο...!!

Αλίμονο, η θύρα της ευτυχίας δεν ανοίγει προς τα μέσα,
και σε τίποτα δεν ωφελεί
να πέσει κανείς πάνω της για να την παραβιάσει•
ανοίγει προς τα έξω.
Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
- Σαίρεν Κίρκεγκωρ

20 Αυγ 2008

Έχεις δυο επιλογές...!!

Έχεις δυο επιλογές.

Ή δεν κάνεις τίποτα και πεθαίνεις,

ή παλεύεις και πεθαίνεις!

Κι αποφάσισα να πολεμήσω.

Katherine Gun

Από: www.manosbee.blogspot.com  

19 Αυγ 2008

Ελάτε να κάνουμε.....!!

"Ελάτε να κάνουμε την παιδεία μας όπως οι Άγγλοι, την ανάπτυξη μας όπως η Κίνα, το βιοτικό μας επίπεδο όπως η Ελβετοί, τα πανεπιστήμιά μας όπως οι Σουηδοί, την αξιοκρατία μας όπως οι ΗΠΑ, την έρευνά μας όπως η Ιαπωνία, τις κοινωνικές παροχές όπως η Γερμανία, την ανεξάρτητη κρατική μηχανή όπως η Ιταλία, την ποιότητα ζωής όπως η Αυστρία, την κουλτούρα μας όπως η Γαλλία, την διασκέδασή μας όπως η Ελλάδα!"

17 Αυγ 2008

μπροστά στο νόμο...!

"Μπροστά στο νόμο στέκει ένας θυρωρός, σ' αυτό το θυρωρό έρχεται ένας χωρικός και ζητά να μπει μέσα. Μα ο θυρωρός λέει πως δεν μπορεί να τον αφήσει τώρα να μπει. Ο άνθρωπος συλλογιέται και ύστερα ρωτά μήπως θα μπορούσε να μπει αργότερα. «Ίσως», λέει ο θυρωρός, «τώρα όμως όχι». Η πόρτα είναι ανοιχτή όπως πάντα και καθώς παραμερίζει ο θυρωρός, σκύβει ο άνθρωπος, για να κοιτάξει μέσα από την πόρτα. Μόλις το αντιλήφθηκε αυτό ο θυρωρός, γελά και λέει: «Αν το τραβά η όρεξή σου, δοκίμασε να μπεις, μ' όλο που σου το απαγόρεψα. Πρόσεξε όμως: είμαι δυνατός. Και δεν είμαι παρά ο πιο κάτω απ' όλους τους θυρωρούς. Από αίθουσα σ' αίθουσα είναι κι άλλοι θυρωροί, ο ένας πιο δυνατός από τον άλλο. Τη θέα του τρίτου μόλις, ούτ' εγώ μπορώ να την αντέξω». Τέτοιες δυσκολίες δεν τις περίμενε ο χωρικός. Ο νόμος ωστόσο πρέπει να 'ναι στον καθένα και πάντα προσιτός, σκέπτεται, και καθώς τώρα κοιτάζει προσεχτικά το θυρωρό, τυλιγμένο στο γούνινο πανωφόρι του, τη μεγάλη σουβλερή του μύτη, τη μακριά, αραιή, μαύρη, τατάρικη γενειάδα, αποφασίζει να περιμένει καλύτερα ίσαμε να πάρει την άδεια να μπει. Ο θυρωρός του δίνει ένα σκαμνί και τον αφήνει να καθίσει πλάι στην πόρτα. Εκεί δα κάθεται μέρες και χρόνια. Κάνει πολλές προσπάθειες να του επιτρέψουν να μπει, και κουράζει το θυρωρό με τα παρακάλια του. Ο θυρωρός του κάνει συχνά μικρορωτήματα, σαν αυτά που κάνουν οι μεγάλοι κύριοι, και στο τέλος του λέει ολοένα πως δεν μπορεί ακόμα να τον αφήσει να μπει. Ο άνθρωπος, που ήταν καλά εφοδιασμένος για το ταξίδι του, ξόδεψε όλα, ακόμη κι ό,τι πολύτιμο είχε, σε δωροδοκίες για το θυρωρό. Εκείνος τα δέχεται όλα και ύστερα λέει: «Τα δέχομαι μόνο και μόνο για να μη νομίσεις πως παράλειψες τίποτα». Όλα αυτά τα πολλά χρόνια ο άνθρωπος παρατηρεί το θυρωρό σχεδόν αδιάκοπα. Αποξεχνά τους άλλους θυρωρούς, κι αυτός ο πρώτος τού φαίνεται το μοναδικό εμπόδιο για να μπει στο νόμο. Καταριέται την κακή τύχη. Τα πρώτα χρόνια χωρίς συγκρατημό και δυνατά, αργότερα, όσο γεράζει, μουρμουρίζει μόνο. Αρχίζει να παιδιαρίζει και, μια και μελετώντας χρόνια το θυρωρό γνώρισε και τους ψύλλους του γούνινου γιακά του, παρακαλεί και τους ψύλλους να τον βοηθήσουν και ν' αλλάξουν τη γνώμη του θυρωρού. Τέλος, το φως λιγοστεύει και δεν ξέρει αν γύρω του αλήθεια σκοτεινιάζει, ή αν μονάχα τα μάτια του τον απατούν. Ωστόσο, αναγνωρίζει τώρα μια λάμψη μέσα στο σκοτάδι, που ξεχύνεται άσβεστη μέσα από του νόμου την πόρτα. Δεν έχει πια πολλή ζωή. Πριν από το θάνατό του σμίγουν οι πείρες όλης του της ζωής σε ένα ρώτημα, που δεν είχε κάνει ως σήμερα στο θυρωρό. Του γνέφει, γιατί δεν μπορεί πια ν' ανασηκώσει το ξυλιασμένο του κορμί. Ο θυρωρός πρέπει να σκύψει πολύ κοντά του, γιατί το ύψος του ανθρώπου έχει πολύ αλλάξει. «Τι θες λοιπόν ακόμα να μάθεις;» ρωτά ο θυρωρός, «είσαι αχόρταγος...» «Όλοι μάχονται για το νόμο», λέει ο άνθρωπος, «πώς τυχαίνει να μη ζητά κανένας άλλος εκτός από μένα να μπει;» Ο θυρωρός νιώθει πως ο άνθρωπος αγγίζει κιόλας στο τέλος και, για να φτάσει την ακοή του που χάνεται, ουρλιάζει: «Κανένας άλλος δε μπορούσε να γίνει δεκτός εδώ, γιατί η είσοδος ήταν για σένα προορισμένη. Πηγαίνω τώρα να την κλείσω».

16 Αυγ 2008

Υπάρχει τέλειο έγκλημα?
- Φυσικά υπάρχει.
- Πες μου ένα.
- Το συχνότερο είναι να σου "σκοτώνουν"
την νοημοσύνη χωρίς να αφήνουν ίχνη.
Ο Διονύσιος Σολωμός για τη διαφθορά
Γράφει στις 25 Μαρτίου 1842 στον Γ. Τερτσέτη:
Είναι είκοσι χρόνια που σαν σήμερα η Ελλάδα έσπασε τις αλυσίδες. Η μέρα αυτή του Ευαγγελισμού είναι μέρα για χαρά και για δάκρυα. Χαρά για τα μελλούμενα, δάκρυα για τη σκλαβιά τη περασμένη. Και για το σήμερα τι να πω; Η διαφθορά είναι τόσο γενική, κι έχει ρίζες τόσο βαθιές, που σε κάνει να σαστίζεις. Μόνο όταν τα αίτια της διαφθοράς εξολοθρευτούν πέρα ως πέρα, θα μπορέσουμε να'χουμε μια ηθική αναγέννηση. Τότε το μέλλον μας θα είναι μεγάλο, όταν όλα στηριχτούν στην ηθική, όταν θριαμβεύσει η δικαιοσύνη, όταν τα γράμματα καλλιεργηθούν όχι για μάταια επίδειξη, παρά για το όφελος του λαού, που έχει ανάγκη από παιδεία και από μόρφωση όχι σχολαστική. (Αλληλογραφία ό.π., σ.370)
Λόγια τα οποία είναι επίκαιρα σήμερα όσο ποτέ άλλοτε...